Anton Parks, er franskur sjálfmenntaður rithöfundur sem lýsti í bók í Leyndarmál stjörnustjörnanna (Mystery of the Dark Stars) hvernig mannkynið varð til með framandi menningu.

Erfitt er að flokka bók Parks vegna þess að hún veitir grunnupplýsingar um það sem gerðist á jörðinni áður en maðurinn kom. Er það vísindaskáldskapur, fantasía eða skáldskapur? Það er saga manns sem hafði andlegt samband við veru sem bjó á þeim tíma.

Höfundur Leyndarmál stjörnustjörnanna hrífur lesandann með epískri frásögn sinni um tilurð mannlegrar siðmenningar. Í þessari skáldsöguform hjálpuðu Parks aðeins við að endurheimta gamlar biblíulegar upplýsingar um tilurð með því að skýra í smáatriðum hvað fornu sumerísku textarnir innihéldu.

Ég geri ekki ráð fyrir að miðað við lestur þessarar bókar myndi nokkur vísindamaður viðurkenna að við erum aðeins verur búnar til af einhverri háþróaðri siðmenningu sem er jú ábyrg fyrir alls kyns dýrum á jörðinni. Við erum bara dýragarðurinn þeirra, sem þeir hafa rannsakað og sinnt í hundruð þúsunda ára. Forn, nú útdauð siðmenning vissi meira um þetta og mikið af upplýsingum er að finna á leirtöflum frá Mesópótamíu og um skjámyndir í áletrunum í Egyptalandi. Við verðum bara að geta lesið og þýtt það rétt. Og það var það sem Parks voru gefnir þegar hann skildi fullkomlega fornmál Babýlon, Súmer og Akkad.

Einnig er hægt að lesa bók hans sem sögulega skáldsögu sem er skrifuð til að læra um fornsögu mannkyns. Parks fékk allar upplýsingar sínar frá sýnum sínum, segir hann blikkarsem átti sér stað utan hans stjórn. Þeir komu einfaldlega inn í vitund hans einhvers staðar frá geimgagnagrunninum (akasha?) Og hann skrifaði þær síðar niður eftir minningum sínum. Það tók hann nokkur ár að skipuleggja og skilja allt áður en hann kynntist súmerska tungumálinu að fullu. Hann komst að þeirri niðurstöðu að þessar upplýsingar væru réttar aðeins eftir að hann hafði tækifæri til að bera þær saman við skrár á leirtöflum frá söfnum og komst að því að hér er einnig lýst mörgum og atburðum en upplýsingum Parks var mun ítarlegri og litríkari.

Veran sem Garðar áttu samskipti við var kölluð Sa´am og tilheyrði tegund skriðdýraættar (Reptilians), kölluð Gina´abul (eðlur) á súmerska, sem eru guðirnar sem lýst er á töflunum í Súmer. Meðan á þeim stóð blikkar Garðar skildu smám saman tungumálið Guðna, sem gerði honum kleift að túlka með sanni allar upplýsingar sem hann fékk á þann hátt að kalla mætti ​​miðlun. Sendir og móttakari voru þekktir en flutningsaðferðin var enn ráðgáta. Í fyrstu vissi höfundur ekki hvaða bókmenntaform hann ætti að gefa bók sinni fyrir lesendur að sætta sig við. Hann skrifaði að lokum bók sína sem söguna um Sa'am, sem Parks setti í raun upp á meðan hann var blikkar stóð.

Það er sérstaklega athyglisvert að upplýsingarnar komu á frummáli Saams en Parks skildu hann eins og það væri móðurmál hans. Augljóslega er þetta aðeins mögulegt ef Saam er ímyndaður í vitund sinni, við myndum læknisfræðilega lýsa því sem geðklofa. Garðar skildu að þetta tungumál tjáir mismunandi merkingu orða eftir því hvernig hægt er að brjóta orðið niður í einstaka undirstöður sem tákna hljóð, með mögulegum mismunandi framburði. Til dæmis er hægt að brjóta niður súmerska orðið Gina´abul sem merkingu GINA-AB-UL sannur glóandi forfaðir.

Tökum nafnið næst Adamsem kemur úr hebresku í skilningi þess adama er annaðhvort leirklumpur eða adóm - rautt. Garðar voru meðvitaðir um Sumerian JÁ  þýðir dýr, hjörð dýra, eða uppsetning, landnám, allt skráð undir orsök.

   Orð JÁ þannig að bera kennsl á einstaklinga sem voru flokkaðir sem dýr og settir í nýlendur. Hugmyndin um þrælaða veru, algjörlega víkjandi til guðanna, er styrkt með samsvarandi hugtaki JÁ á akkadísku, sem er Nammashshû, hljóðrænt þýdd á súmerska sem nam-mash-shû, þ.e. lifandi lífveru að hluta. Gæti það verið betra og skýrara?

Í bók sinni tókst Parks vel samkvæmt þessari sumerísku-akkadísku atkvæði brjóta niður öll orð sem notuð eru og skýra þannig merkingu þeirra. Þessari niðurbrotsaðferð í merkingargrunn er hægt að beita á mörg orð á öðrum tungumálum - kínversku, hebresku, grísku, latínu og samtímamálum og indíánumálum. Hins vegar, ef við getum rétt ákvarðað merkingu orðasafna.

 Gina´abul voru tvíkynhneigðar verur (sumar tegundir alheimsins eru tvíkynhneigðar og fjölga sér til dæmis með einræktun) og karl- og kvenhlutarnir höfðu jafnvel sín tungumál. (Þetta má sjá jafnvel í dag, þegar konur eða karlar skemmta sér aðeins saman, geta hin kynin yfirleitt ekki skilið hvað það snýst um.)

Tungumál konunnar var kallað Emme (grunnmál), karlar og konur notuðu tungumál Emenita. Í geimstríðinu náðu karlarnir konunum og niðurlægðu þær svo fangakonurnar bjuggu til ýmsa hermetíska siði og tungumál Emme sem þær notuðu til leynilegra samskipta sín á milli. Notkun þess var bönnuð karlmönnum svo þeir áttu samskipti í Emenita sem súmersk tungumál þróuðust út frá.

Súmeríska og Akkadíska tungumálið eru orðin undirstaða flestra jarðtungna samtímans. Hvað varðar skrifaða skrána er ljóst að spírun og leirritun er ekki uppfinning guðanna (aðferð þeirra verður rædd síðar, tækni þeirra var svipuð þeirri sem nú er notuð), heldur var það aðferðin sem heimamenn notuðu á þeim tíma. Svo virðist sem ending þess hafi verið næstum því jöfn letri sem er skorið í stein og fór þannig framhjá seinni tíma skrám á papyrus, skinni o.s.frv.

Í Sumer var upphaflega aðeins talað eitt tungumál, síðar Babýlonskt ruglingur tungumála, sköpun margra annarra tungumála, olli vísvitandi því að Enki gerði erfiðara fyrir heimakonunginn, Enlil, að stjórna íbúunum, eins og finna má við borð í Ashmolean-safninu í Oxford. (Við munum ræða seinna um deilurnar milli Enki og Enlil.) Nafn Enki er súmerískt á súmerska og eins og niðurbrot þessa orðs MUŠ-DA segir okkur var það kröftugt skriðdýr. Þessi skepna var ábyrg fyrir klónun mannkynsins og sköpun tunga á jörðinni var engin önnur en biblíulegur höggormur sem hindraði áform Jahve í Eden samkvæmt Biblíunni. Gamla testamentið er því aðeins verk byggt á fornum hefðum Mesópótamíu og Egyptalands, sem höfundar þess voru vel meðvitaðir um, en þeir hafa falið það fyrir okkur í 2000 ár.

XNUMX. hluti - Anton Parks: Brunnur upplýsinga um forna sögu mannkyns

Þriðji hluti - Anton Parks: erfðaskrá fyrstu tungumál mannkyns